O Fundacji

Nagroda im. Aliny Margolis-Edelman

Nasza Fundacja od 2011 roku przyznaje Nagrodę im. Aliny Margolis-Edelman dla osób zasłużonych w działalności na rzecz pomocy dzieciom.

Kandydatami mogą być m.in.:

  • wolontariusze lub pracownicy organizacji pozarządowych, sektora oświaty, ochrony zdrowia, opieki społecznej, wymiaru sprawiedliwości, nauczyciele, psychologowie, pedagodzy i edukatorzy, lekarze i pielęgniarki, asystenci społeczni, itp.
  • organizacje pozarządowe działające na terenie Polski.

Laureaci Nagrody otrzymują statuetkę oraz dyplomy.

Zwycięzcę wyłania Kapituła: Aleksander Edelman, Anna Edelman, Bożena Grzywaczewska, Marianna Grzywaczewska, Urszula Hibner, Agnieszka Holland (przewodnicząca), Maria Keller-Hamela, dr Monika Sajkowska, Janina Sonik, Liliana Sonik, Barbara Toruńczyk, Zofia Winawer, Edyta Wróblewska.

Do Kapituły, na jednoroczną kadencję, powoływany jest laureat Nagrody w roku poprzednim i reprezentant/ka organizacji zwycięskiej.

 

Dotychczasowi Laureaci Nagrody: 

XI edycja Nagrody, 2021: Żaneta Rechnio

X Jubileuszowa edycja Nagrody, 2020: Agata Kołodziejczyk

IX edycja Nagrody, 2019: Maria Janowska i dr n. med. Krzysztof Szwajca

VIII edycja Nagrody, 2018: Katarzyna Konewecka-Hołój

VII edycja Nagrody, 2017: Jolanta Bobińska

VI edycja Nagrody, 2016: Anna Tuszyńska

V edycja Nagrody, 2015: Marzena Affeldt

IV edycja Nagrody, 2014: Łukasz Ługowski

III edycja Nagrody, 2013: Joanna Radziwiłł

II edycja Nagrody, 2012: Bożena Kazanowska

I edycja Nagrody, 2011:  Ryszard Izdebski i Jolanta Paruszkiewicz

Zobacz laureatów kolejnych edycjiSchowaj

 

Alina Margolis-Edelman (1922-2008) 

Alina Margolis-Edelman – wybitna lekarz i społecznik, która całe swoje życie poświęciła pomocy ludziom. W okresie okupacji uczęszczała do Szkoły Pielęgniarskiej w warszawskim getto; przeżyła po stronie aryjskiej walcząc później w Powstaniu Warszawskim (odznaczona Krzyżem Walecznych). Z ruin Warszawy wyniosła na noszach swojego późniejszego męża Marka Edelmana.

Ukończyła studia medyczne, pracowała jako pediatra prowadząc również działalność badawczą, organizowała system pomocy dzieciom cukrzycowym. Od 1970 roku we Francji, gdzie pracowała jako lekarz specjalizujący się w pomocy dzieciom krzywdzonym. Współtwórczyni organizacji Lekarze Świata, z ramienia której przebywała na misjach medycznych w wielu państwach świata. Odznaczona za pomoc uchodźcom z Wietnamu, tzw. boat people.

W okresie stanu wojennego z Francji pomagała opozycji solidarnościowej, prezes Association Cahiers Littéraires, pierwszego wydawcy kwartalnika „Zeszyty Literackie”. Po 1989 roku otworzyła w Polsce Biuro Pomocy Inicjatywom Społecznym, a w 1991 roku założyła Fundację Dzieci Niczyje (obecnie Fundacja Dajemy Dzieciom Siłę) pomagającą dzieciom krzywdzonym; organizowała również system leczenia dzieci niedosłyszących. Do końca życia pozostała we władzach Fundacji.

WięcejMniej