Dzieci pozbawione opieki rodzicielskiej umieszczane są w pierwszej kolejności w rodzinie zastępczej. Jeśli nie ma takiej możliwości trafiają do innych placówek opiekuńczo-wychowawczych, w których co do zasady oczekują na rodzinę zastępczą, poprawę sytuacji rodziców biologicznych lub na przysposobienie. Formą pośrednią pomiędzy domem dziecka a rodziną zastępczą jest placówka opiekuńczo-wychowawcza typu rodzinnego, czyli tzw. Rodzinny Dom Dziecka.

Zadania państwa w stosunku do dzieci z niepełnosprawnością są dosyć szeroko zakreślone. Obejmują zarówno konieczność ich rehabilitacji, jak i zapewnienia w razie potrzeby całodobowej opieki i wsparcie.

W szczególnej sytuacji postawione są dzieci, nie mające polskiego obywatelstwa. Inaczej kształtują się ich prawa w przypadku, gdy są cudzoziemcami, inaczej gdy są uchodźcami.

Example short description

Osobom wykonującym władzę rodzicielską oraz sprawującym opiekę lub pieczę nad małoletnim zakazuje się stosowania kar cielesnych. KOMENTARZ: przyjmując ten zapis Polska dołączyła do krajów w których obowiązuje całkowity zakaz stosowania kar cielesnych we wszelkiej postaci. Do tej pory jednak występują w doktrynie spory dotyczące bezwzględności tego zakazu. Z punktu widzenia dobra dziecka można jednak skłaniać się do stanowiska, że wszelkie kary cielesne są zakazane. Tym samym stosowanie ich stanowi przestępstwo naruszenia nietykalności cielesnej dziecka z art. 217 Kodeksu Karnego:

Zagrożenie dla dzieci w Internecie wynika z nieograniczonego dostępu do sieci i braku kontroli nad umieszczanymi tam informacjami. Polskie prawo przewiduje ochronę danych, dotyczących osoby, zamieszczanych w Internecie, ochronę wizerunku (przed zamieszczaniem zdjęć bez zgody osoby, która na nich jest), a także ochronę przed włamywaniem się do korespondencji mailowej. Poza tym wszelkie formy gróźb, znieważania, nawet dokonywane za pośrednictwem Internetu, są karalne. Osobnym problemem jest ochrona dzieci przed pornografią (zarówno przed prezentowaniem im pornografii, jak i przed utrwalaniem treści pornograficznych z ich udziałem).

Wykorzystywanie seksualne dziecka to włączenie dziecka w aktywność seksualną, której nie jest ono w stanie w pełni zrozumieć i udzielić na nią świadomej zgody i/lub do której z pewnością nie dojrzało rozwojowo i nie może zgodzić się w ważny prawnie sposób i/lub która jest niezgodna z normami prawnymi lub obyczajami danego społeczeństwa. Z wykorzystaniem seksualnym mamy do czynienia w sytuacji, gdy taka aktywność wystąpi pomiędzy dzieckiem a dorosłym lub dzieckiem a innym dzieckiem; ponadto jeśli te osoby ze względu na wiek bądź stopień rozwoju pozostają w relacji opieki, zależności, władzy. Celem takiej aktywności jest zaspokojenie potrzeb innej osoby. Aktywność taka może dotyczyć: a) namawiania lub zmuszania dziecka do angażowania się w czynności seksualne; b) wykorzystywania dziecka do prostytucji lub innych prawnie zakazanych praktyk o charakterze seksualnym; c) wykorzystywania dziecka do produkcji materiałów lub przedstawień o charakterze pornograficznym.

Karta praw ofiary – niewiążący akt, sporządzony przez Ministerstwo Sprawiedliwości i organizacje pozarządowe. Ma stanowić pomoc, wskazując na podstawowe prawa pokrzywdzonych.

Przemoc w szkole może przejawiać się groźbami, znieważaniem, zmuszaniem do wykonania określonych czynności, ale także niszczeniem rzeczy dziecka. Przemoc taka najczęściej jest przemocą rówieśniczą, ale może być popełniana także przez dorosłych (np. nauczycieli).

Przemoc w rodzinie to każde działanie jednego z członków rodziny lub zaniedbanie, które zagrażają życiu, cielesnej i psychicznej integralności lub wolności innego członka tej samej rodziny bądź poważnie szkodzą jego (jej) osobowości. Browne K., Herbert M. (1999), Zapobieganie przemocy w rodzinie, Państwowa Agencja Rozwiązywania Problemów Alkoholowych, Warszawa