Apel do Ministra Edukacji i Nauki o opracowanie ogólopolskiej strategii powrotu dzieci do szkół

Zwracamy się z apelem o opracowanie ogólnopolskiej strategii powrotu dzieci do szkół. Strategia ta powinna jako priorytet postawić ochronę zdrowia psychicznego dzieci i młodzieży, a nie nadrabianie programowych zaległości; powinna położyć nacisk na reintegrację dzieci z grupą rówieśniczą, ponowną adaptację do warunków nauki stacjonarnej. Powinna też przewidzieć realne wsparcie dla nauczycieli i rodziców, w postaci gotowych do użycia pomocy i narzędzi czy superwizji i pomocy psychologicznej dostępnej w każdej szkole.

Czas pandemii dla wielu dzieci był szczególnym wyzwaniem ze względu m.in. na ograniczony kontakt z rówieśnikami, naukę zdalną, zaburzoną rutynę dnia, ograniczone możliwości aktywności fizycznej czy lęk o zdrowie własne i bliskich, brak informacji. Wyzwania te przyczyniły się po pogorszenia i tak już poważnej sytuacji w zakresie zaburzeń zdrowia psychicznego u dzieci i młodzieży. Badania przeprowadzone przez naszą Fundację wśród osób w wieku 13-17 lat nt. funkcjonowania dzieci w czasie lockdownu wskazują, że blisko 1/3 respondentów deklarowała pogorszenie nastroju. W prowadzonym przez naszą Fundację telefonie zaufania dla dzieci i młodzieży 116111 zarejestrowaliśmy 747 interwencji w przypadku bezpośredniego zagrożenia zdrowia i życia dziecka (o 43% więcej niż w roku 2019). Z danych policji wynika, że w roku 2020 po raz kolejny zanotowano wzrost liczby prób samobójczych ze skutkiem śmiertelnym (w stosunku do poprzedniego roku) podejmowanych przez osoby poniżej 18 roku życia. Pandemia nałożyła się na pogarszający się od lat stan zdrowia psychicznego polskich dzieci.

Koniec pandemii nie będzie jednak końcem problemów. Konsekwencje przeżywanych przez ostatni rok lęków i ograniczeń będą długofalowe. Poprawa warunków epidemicznych i powrót dzieci do nauki stacjonarnej będą kolejnym momentem, który może być dla wielu dzieci i młodych ludzi niezwykle trudny. Po ponad roku funkcjonowania w warunkach poważnych ograniczeń, ale i pewnej wygody związanej z nauką z domów, ponowna adaptacja do trybu funkcjonowania w warunkach szkolnych może wiązać się z zaostrzeniem kryzysów psychicznych. Powinniśmy podjąć starania, by dzieci i młodzież w tej zmianie nie pozostały osamotnione.

Myśl o powrocie do nauki stacjonarnej budzi też obawy kadry pedagogicznej. Z wypowiedzi przedstawicieli nauczycieli podczas debaty naszej debaty “Konsekwencje pandemii Covid-19 dla zdrowia psychicznego oraz edukacji dzieci i młodzieży w Polsce” jak również debaty “Ratujmy dzieci w kryzysach psychicznych” zorganizowanej w senacie RP wynika, że nauczyciele mają świadomość złej kondycji psychicznej dzieci i młodzieży, jednak czują się bezradni i nie wiedzą co robić wobec konieczności zrealizowania podstawy programowej. Podobną bezradność odczuwają rodzice. Pomocy potrzebują zatem wszyscy biorący udział w procesie edukacji: dzieci, rodzice i nauczyciele.

Pandemia ponad rok temu wszystkich zaskoczyła. Ten rok wzbogacił nas jednak o doświadczenia i wiedzę, jak zadbać o ludzi w takiej sytuacji. Odpowiedzialne Państwo nie może pozostawić uczniów, ich rodziców i nauczycieli samych z tak trudnymi problemami.